Het havengebied van Vlaardingen was ooit een bruisend centrum voor handel en visserij. Met de komende ontwikkelingen in de Rivierzone zal de nu desolate ruimte weer deze kwaliteit krijgen. Het project heeft twee belangrijke doelen: bescherming tegen overstromingen in de buitendijkse gebieden van de Koningin Wilhelminahaven en Buitenhaven en een kwalitatieve verbetering van de openbare ruimte. Om deze doelen te bereiken is het schetsontwerp opgewerkt tot een inrichtingsplan en het beeldkwaliteitsplan gemaakt. Het ontwerp zet in op een meer mensgerichte omgeving door de autodominantie te verminderen en een groene laag te implementeren om de klimaatbestendigheid te vergroten.
Het behoud van de authentieke, rauwe havensfeer is een van de belangrijkste uitgangspunten. Door hergebruik van de bestaande bestratingsmaterialen wordt gerefereerd naar de ruwheid van de industriële havens. Bovendien is de hoogwaterkering gemaakt van gerecycled beton gemengd met gebroken bakstenen van de bestrating. Aan deze ‘maritieme magnetische muur’ is het straatmeubilair bevestigd zoals verlichting, reddingsboeien en zitbanken. De kades bieden ruimte voor groenvoorzieningen, terrassen en andere programma’s.
Een andere ambitie van het project is het bevorderen van meer interactie met het water in de havenbekkens. Om dit te bereiken zijn drijvende platforms met trappen langs de kademuren geplaatst die mensen uitnodigen bij het water te komen. Het hoofdplatform, gelegen naast het centrale plein in de Koningin Wilhelminahaven, is een serene plek om te zonnen of pootjebaden. Rond het plein liggen verschillende culturele instellingen, waardoor het platform zeer geschikt is voor openluchtevenementen en een levendige sfeer creëert voor de Vlaardingers.
Met de hoogwaterkering en de vergroening worden drie soorten plekken voor de Vlaardingers gemaakt, waarvoor we drie categorieën hebben uitgewerkt:
• ‘Small’: de hoogwaterkering als plek om in te zitten, te werken en te liggen;
• ‘Medium’: de plekken waar de hoogwaterkering is onderbroken, de coupures, zijn plekken met bomen en speciale elementen in de hoogwaterkering zoals bijvoorbeeld een uitkijkplatform of waterbuffer;
• ‘Large’: bijzondere plekken in de buitenruimte als ’t Hooft en het Grote Visserijplein, welke grote ruimten zijn met een herkenbaar karakter en identiteit.
De hoogwaterkering is slank doch sterk. De basiswand maakt door een bescheiden dikte van 50 centimeter efficiënt gebruik van materiaal en claimt weinig ruimte. De wand is modulair opgezet met segmenten van ca. 8 meter lang en ca. 1,2 meter hoogte boven de grond. De dikte van de wand wordt plaatselijk vergroot voor speciale functies zoals zit-, lig-, uitkijkplekken maar ook voor het opslaan van regenwater en het opslaan van schotbalken om de waterkering plaatselijk te verhogen. Ter plaatse van de coupures wordt de wand verhoogd tot 1,4 meter, de afsluitende deuren zijn bijna onzichtbaar opgenomen in de hoogwaterkering.
1/3
Op deze illustratieve plankaart zijn de structurerende elementen van de buitenruimte zichtbaar.
• De hoogwaterkering als continue element op de kades
• De speciale plekken op de koppen en bij de Pelmolen
• Sterke vergroening van de kades, ca. 40% van de buitenruimte is bedekt door boomkronen
• Clustering van groen rond de coupures
• De verbinding van de beide havens ter hoogte van het Grote Visserijplein
• De beweegbare brug die de West- en Oosthavenkade met elkaar verbindt
